Αν και οι μαθητές είναι δέκα, το σχολείο δεν άνοιξε

Στις 13 Σεπτεμβρίου ο αγαπητός φίλος Μανώλης Κωστίδης δημοσίευσε ένα άρθρο στην Καθημερινή με τίτλο «Βήματα για τον εκσυγχρονισμό των εκπαιδευτηρίων της ομογένειας», κάνοντας αναφορά στην κατάσταση που επικρατεί στα ομογενειακά εκπαιδευτήρια σε Κωνσταντινούπολη και Ίμβρο. Το κείμενο σκιαγραφεί μια θετική και ελπιδοφόρα εικόνα, εκφράζοντας παράλληλα ευχαριστίες προς τις τουρκικές αρχές, τονίζοντας πως περίπου 300 μαθητές φοιτούν σε αυτά τα μειονοτικά σχολεία.

Στο τελευταίο μέρος του άρθρου ο Κωστίδης αναφέρεται στο μειονοτικό δημοτικό σχολείο του χωριού Παλιός Ζυγός στην Ξάνθη, το οποίο παρότι έχει τον επαρκή αριθμό (10 παιδιά) για να επαναλειτουργήσει, όμως, κατά περίεργο τρόπο, η διευθύντρια της Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης απέρριψε την αίτηση των γονέων.

Ας δούμε λίγο τι επικρατεί στη μειονοτική εκπαίδευση της χώρας μας. Βεβαίως, πρέπει να τονίσουμε ότι εκτός της Λωζάνης, υπάρχουν και εκπαιδευτικά πρωτόκολλα που έχουν υπογράψει η Ελλάδα και η Τουρκία για τη λειτουργία αυτών των σχολείων.

Η ίδρυση των μειονοτικών νηπιαγωγείων με διδασκαλία στα τούρκικα και ελληνικά, αν και σύμφωνη με το πνεύμα της Συνθήκης της Λωζάνης, δεν γίνεται δεκτή. Επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ πιλοτικά είχε εφαρμοστεί ο βοηθός νηπιαγωγού που ήξερε και τις δύο γλώσσες, όμως επί κυβέρνησης ΝΔ σταμάτησε και αυτή η εφαρμογή. Αγνοώντας τη Συνθήκη της Λωζάνης και το ειδικό καθεστώς των μειονοτικών σχολείων, κλείνουν τα μειονοτικά σχολεία με λιγότερους από εννέα μαθητές. Ακόμη και αν ο αριθμός των μαθητών αυξηθεί ξανά, τα σχολεία δεν επαναλειτουργούν, όπως ισχύει στο παράδειγμα του Παλιού Ζυγού, με προφάσεις -καθαρά γραφειοκρατικές- και πρακτικές άλλων εποχών.

Το ελληνικό κράτος καταρτίζει ειδικά προγράμματα με προϋπολογισμό εκατομμυρίων ευρώ για την ενίσχυση της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης ενώ συστηματικά απορρίπτει κάθε αίτημα για τη βελτίωση της ποιότητας της τουρκόγλωσσης εκπαίδευσης. Χαρακτηριστικά, τα αιτήματα των δασκάλων τουρκικής γλώσσας για επιμόρφωση, απορρίπτονται συστηματικά εδώ και χρόνια. Οι αρμοδιότητες των Σχολικών Εφορειών, που είναι οι διαχειριστές των μειονοτικών σχολείων και αναδεικνύονται με εκλογές, περιορίζονται συνεχώς. Τον τελευταίο καιρό, μάλιστα, τους απαγορεύουν ακόμη και την είσοδό τους στα σχολεία.

Από 300 μειονοτικά σχολεία αυτή τη στιγμή λειτουργούν 83. Από τα οποία, δύο είναι Γυμνάσια – Λύκεια (από ένα σε Ξάνθη και Κομοτηνή). Επίσης, υπάρχουν δύο Ιεροσπουδαστήρια και τα υπόλοιπα είναι δημοτικά σχολεία σε Ξάνθη, Κομοτηνή και Έβρο. Το συμπέρασμα είναι το εξής: ενώ η ελληνική μειονότητα της πόλης, διατηρεί ελπίδα για το μέλλον στον τομέα της εκπαίδευσης, η μειονότητα της Θράκης βρίσκεται σε βαθύ αδιέξοδο. Αιτήσεις που απορρίπτονται, σχολεία που κλείνουν, αυξανόμενη διοικητική πίεση υπό το πρόσχημα της «εφαρμογής των νόμων» και αιτήματα που μένουν αναπάντητα. Βάζοντας δίπλα-διπλά αυτές τις δύο περιπτώσεις, αναδύεται ένα μεγάλο και μοναδικό «γιατί;».

Ερώτηση στη Βουλή για την άμεση επαναλειτουργία του μειονοτικού δημοτικού σχολείου Παλαιού Ζυγού, στον νομό Ξάνθης, κατέθεσε ο βουλευτής της Νέας Αριστεράς, Χουσεΐν Ζεϊμπέκ. Ο βουλευτής σημειώνει πως είναι αδιανόητο, την ώρα που αποτελεί, το κλείσιμο των σχολείων λόγω έλλειψης μαθητών, ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα -ειδικά στην περιφέρεια- η κυβέρνηση και η αρμόδια Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ξάνθης να επιλέγουν να μην επαναλειτουργήσει το μειονοτικό δημοτικό σχολείο στον Παλαιό Ζυγό, τη στιγμή που υπάρχουν δέκα μαθητές που θέλουν να φοιτήσουν στο εν λόγω σχολείο και οι γονείς τους έχουν αιτηθεί ήδη από τον περασμένο Φεβρουάριο.

O βουλευτής απευθύνει στην αρμόδια Υπουργό το παρακάτω ερώτημα: Σε ποιες άμεσες ενέργειες θα προχωρήσει το Υπουργείο με σκοπό την ανατροπή αυτής της άδικης απόφασης, ώστε να προχωρήσει άμεσα η επαναλειτουργία του μειονοτικού δημοτικού σχολείου Παλαιού Ζυγού στον νομό Ξάνθης;

ΠΗΓΗ